- φλήναφος
- ο, ΝΜΑαυτός που φλυαρεί, που μωρολογείαρχ.φλυαρία, μωρολογία.επίρρ...φληνάφως Αμε φληναφία.[ΕΤΥΜΟΛ. Το όν. φλήναφος και το ρ. φληναφῶ είναι λ. τού καθημερινού λεξιλογίου οι οποίες έχουν σχηματιστεί από ένα θ. φλην- / φλᾱν- το οποίο πρέπει να αναχθεί στη ρίζα *bhel- / *bhle-u- τών ρ. φλέω*, φλύω* και έχει πιθ. προέλθει είτε από μια μορφή *bhlē- τής ρίζας είτε από μια μορφή *bhl - (με μακρό το φωνηεντικό -l- τής συνεσταλμένης βαθμίδας) με έρρινο ένθημα -n-. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να καθοριστεί με ακρίβεια ούτε ο τρόπος σχηματισμού ούτε η σχέση μεταξύ τών τ. φλήναφος και φληναφῶ. Κατά μία άποψη, αρχαιότερο είναι το ρ. φληναφῶ (από το οποίο προήλθε υποχωρητικά το όν. φλήναφος), το οποίο αποτελεί εκφραστικό σχηματισμό από τα ρ. φληνύω* και ἁφῶ «αγγίζω, ψηλαφώ» (βλ. και λ. ψηλαφώ, μηλαφώ). Κατ' άλλη, αντίθετη, άποψη, πρέπει να ληφθεί ως αφετηρία ο τ. φλήν-αφος, ο οποίος έχει σχηματισθεί από το θ. φλην / φλᾱν- με το επίθημα -αφος τού καθημερινού λεξιλογίου (πρβλ. κόλ-αφος, οὔλ-αφος). Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η λ. φλήναφος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τόσο στον δράστη τής ενέργειας όσο και την ίδια την ενέργεια (πρβλ. φλύαρος, φλύαξ)].
Dictionary of Greek. 2013.